Eigenschappen En Naamgeving Eenvoudige Verbinding Met Voorbeelden

Eigenschappen En Naamgeving Eenvoudige Verbinding Met Voorbeelden

Meer dan één element komt samen en omvat verbindingen. Zoals we in eerdere onderwerpen hebben besproken, zijn verbindingen pure stoffen. Bouwstenen van verbindingen zijn moleculen die meer dan één elementen bevatten. H₂O

H₂+1/2O₂→ H₂O

H₂: Molecule

O₂: Molecuul

We onderzoeken naamgeving in twee stappen, eerst leren we hoe we een eenvoudige formule kunnen schrijven, daarna leren we de echte formule (verbinding, molecuul).

1. Eenvoudige Formule: we kunnen soorten elementen en de verhouding ervan begrijpen vanuit een eenvoudige formule. Integendeel, we kunnen de fysische en chemische eigenschappen van materie niet begrijpen door naar de eenvoudige formule te kijken.

(NO₂)n

(CH₂)n

(NO₂)n

waarbij n variabel is.

2. Echte Formule: Soorten elementen en het “n” nummer in de eenvoudige formule worden gegeven in de echte formule.

C₆H₁₂O₆: Echte Formule

(CH₂O) n: eenvoudige formule waarbij n = 6

Echte formule geeft ons:

Soorten verbindingen
Soorten elementen
Molecuulmassa van verbinding
“n” nummer in de eenvoudige formule

We onderzoeken eerst verbindingen gevormd door twee elementen of binaire verbindingen. Het ene metaal kan geen verbinding vormen met een ander metaal. Dus als een van de elementen metaal is, moet een andere niet-metalen zijn of twee van de elementen moeten niet-metalen zijn om een verbinding te vormen. Zuurstof is een van de elementen die de structuur van de meeste verbindingen met elkaar verbindt. Laat me eerst verbindingen met inbegrip van zuurstof uitleggen.

a) Niet-Metalen + Zuurstofverbindingen:

We zeggen eerst de naam van het niet-metalen element en vervolgens het aantal zuurstofatomen in de verbinding en het woord ‘oxide’. Bijvoorbeeld;

I. CO: Koolmonoxide (één koolstofatoom en één zuurstofatoom)

II. CO₂: Kooldioxide (één koolstofatoom en twee zuurstofatomen)

III. P₂O₅: Phosphor Penta Oxide (twee fosforatomen en 5 zuurstofatomen)

In het eerste voorbeeld schrijven we niet mono voor het koolstofatoom, in het algemeen schrijft het aantal atomen niet voor het eerste element. Er zijn echter enkele uitzonderingen;

NO, N₂O

Als we stikstofmonoxide zeggen tegen de eerste verbinding en de tweede verbinding, kunnen we ze mengen. We moeten dus “di” voor stikstof in de tweede verbinding zetten.

NO: stikstofmonoxide

N₂O: distikstofmonoxide

Voorvoegsels die we gebruiken bij het benoemen van verbindingen zijn;

één: mono, twee: di, drie: tri, vier: tetra, vijf: penta,

zes: hexa, zeven: hepta, acht: octa, negen: niet, tien: deca

b) Metaal + Zuurstofverbindingen:

Het benoemen van deze verbindingen verschilt van het benoemen van niet-metalen + zuurstofverbindingen. De hierboven gegeven voorvoegsels worden niet gebruikt bij het benoemen van deze verbindingen. Integendeel, het oxidatiegetal van metalen wordt indien nodig in deze verbindingen gegeven. Beter begrip onderzoek de volgende voorbeelden;

CaO: calciumoxide (aangezien calcium één oxidatienummer heeft +2, schrijven we dit niet.) Cu₂O : Koper I Oxide

CuO: Koper II Oxide (Omdat koper twee oxidatienummers heeft, schrijven we ze.)

Na₂O: Natriumoxide

Al₂O_{3 :}Aluminiumoxide

FeO: IJzer (II) Oxide

Fe₂O₃: IJzer (III) Oxide (ijzer heeft twee oxidatienummers +2 en +3 dus we moeten oxidatienummers vermelden)

c) Niet-Metalen + Niet-Metalen Verbindingen:

In dit soort verbindingen moet u eerst een element schrijven met een “+” oxidatiegetal en vervolgens wordt “-” het aantal atomen in het tweede niet-metalen element of meer metaalachtig element eerst geschreven. U moet ook het “ide” -achtervoegsel toevoegen na het tweede element. CS₂: Koolstofdisulfide

CCl₄: Koolstoftetrachloride

ICl: Iode monochloride

PI₃: Fosfortriodide

P₂S₅:(Di) Fosforpentasulfide

d) Metaal + Niet-Metalen Verbindingen:

Bij het noemen van metaal + niet-metalen verbindingen zeggen we niet het aantal atomen in elementen, maar we moeten het oxidatiegetal van elementen noemen als het meer dan één oxidatiegetal heeft. Ten slotte moeten we, net als in de vorige voorbeelden, het achtervoegsel “ide” na het tweede element toevoegen. Bekijk de volgende voorbeelden voor een beter begrip; MgI₂: Magnesiumjodide

FeBr_{2 :} IJzer II-bromide

FeBr₃: IJzer III-bromide

NaCl: Natriumchloride

e) Binaire Zuren Een Naam Geven:

Als een binaire verbinding oplost in water en een H-atoom bevat, noemen we deze verbindingen zuur. Bij het benoemen van deze zuren volgen we de gegeven stappen. Hydro + niet-metalen element + “ic” achtervoegsel + zuur

Voorbeelden:

HCl: zoutzuur

HBr: Hydrobroomzuur

HI: Hydrojoodzuur

H₂S: Hydro zwavelzuur

f) Enkele Veel Voorkomende Polyatomische Ionen:

NH₄⁺ Ammonium

OH^- hydroxide

CO₃^-2 Carbonaat

PO₄^-3 fosfaat

SO₄^-2 Sulfaat

SO₃^-2 Sulfide

NO₃^- Nitraat

NO₂^- Nitriet

Voorbeeld: Welke van de volgende samengestelde namen onwaar is.

I. Hg₂Cl₂ Kwik I Chloride

II. NO₃ Stikstoftrioxide

III. K₂S Kaliumsulfide

IV. CO KoolmonoxideIn ionische verbindingen schrijven we eerst kation en vervolgens anion. We voegen het achtervoegsel “ide” toe na anion, dus in V. Naam van verbinding moet zijn;

NaCl = natriumchloride

I, II, III en IV zijn waar.

Materie En Eigenschappen Van Materie Examens En Probleem Oplossingen